Zuid Afrika dag 10

We zijn vijf jaar getrouwd en zeventien en half jaar bij elkaar vandaag en de felicitaties stromen binnen, thnx 😀!! We hebben er zelf niet veel aan gedaan vandaag, alleen een stuk arretjescake als taart gekocht (zagen we liggen inde supermarkt onderweg) en daarna ook nog eens vergeten op te eten kwamen we achter bij het inpakken van de tassen haha. We zijn vandaag in de ochtend na het ontbijt eens de hoofdstraat van Piet Retief afgelopen. Wat een drukte. Je vraagt je af wat al die mensen hier doen op maandagmorgen.

Om half negen begint de school dus zien we heel wat kinderen met dezelfde kleding lopen richting school. We zijn een beetje een attractie met onze blanke huid en zeker mijn blonde haren want het is echt een zwarte wijk. Maar hier kun je inderdaad zonder problemen over straat. We hadden zelfs nog willen gaan hardlopen vanmorgen maar dat is er niet van gekomen. Dat doen we dan in St Lucia wel weer. We zijn de hoofdstraat af gelopen en weer terug. Daarna de auto weer ingepakt en op weg naar Mpila. Voordat we piet Retief uitrijden gaan we nog even aar de supermarkt. We kunnen daar in Mpila weer braaien en daarna zitten we vier dagen in de bush dus even wat inslaan. Aan het eind van de middag zijn we dan aangekomen in Mpila, midden in het Hluhluwe Park. De weg ernaartoe is echt zuid Afrika zoals we ons dat een beetje voor gesteld hadden. Vrouwen met veel gekleurde jurken aan en bepakking op hun hoofd. Afrikaboompjes her en der maar ook weer kilometers lange dennenbossen voor de kap. De wegen zijn best weer slecht, ook de honderdtwintig kilometer wegen dus uitkijken geblazen. Er staan her en der weer koeien, geiten en ezels aan de kant van de weg en soms zelfs op de weg. Je moet niet heel even je gedachten er niet bij hebben want dat kan echt verkeerd aflopen als er ineens zo’n grote koe met zijn megahoorns op de weg staat. De laatste afslag naar Mpila in het Hluhluwi Park is een weg waar niet zoveel gebruik van gemaakt wordt. We twijfelen of we wel goed rijden als we afslaan. Gaten over de hele breedte van de straat en flink diep. Hele stukken weg aan de zijkant weggeslagen en hele stukken waar de bomen over de weg hangen en liggen alsof hier nooit iemand rijdt. We rijden maar door want de TomTom zegt dat dit de goede weg is. We komen bij een hoog en gesloten hek aan dat de indruk wekt dat dit het einde van de weg is, maar als we dichtbij zijn gaat deze geheel onverwacht toch langzaam open. Er zitten vier mannen aan de andere kant van het hek maar er wordt iemand bijgehaald die ons vervolgens incheckt in het park en een uitrijbewijs meegeeft voor de veertiende. Dan rijden we verder over een zandweg vol keien en gaten. Een 4x4 was hier wel handig geweest. Het is nu nog twintig kilometer rijden naar Mpila dus dat wordt nog even schudden in de auto. Vrij snel zie we de eerste neushoorn alweer. We voelen ons hier meer in de jungle dan in het Krugerpark waar alle wegen heel netjes zijn, in tegenstelling tot hier. Hier is het gewoon is zoals het is. Wordt er niks aan de wegen gedaan. Nou je wegen, wandpaden tussen de bomen door haha. Als ik zie dat Mark zijn raampje helemaal open staat geef ik hem nog even aan dat het zeker vier seconden duurt voordat het raampje weer helemaal dicht is en dat we hier maar een snelheid halen van twintig kilometer per uur.

Een fijner gevoel is het dan om je raampje maar vast half dicht te doen haha. Dit is echt rijden in de bushbush haha en dat blijkt nog meer als we het kampeerterrein op rijden over het wildrooster waardoor alleen olifanten tegen gehouden worden. De rest kan allemaal nog steeds bij de tenten op het kamp komen, hmmm. Als de avond valt verandert de bushbush. Eerst wordt dat het domein van de vogels en daarna, als alles donker wordt van de hyena's en de katachtigen. Wij zelf worden al snel op een bezoek van beide getrakteerd als we aan het eten zijn. Als Mark aan het braaien is sta ik even bij hem te kijken en schijn met een zaklamp af en toe een beetje rond. De braai mag je niet alleen achterlaten met vlees erop want dan is het geheid weg gepikt door hyena’s haha. Dus als je erbij blijft is er niks aan de hand. Tot ik weer een keer rond schijn en ineens op nog geen vijf meter afstand een hyena om het pad zie staan met mijn felle oogjes van het licht. Ik schrik even, zeg Mark dat ie moet kijken en het beestje heeft zich alweer omgedraaid en loopt weg. Hoezo ze komen niet als je erbij staat, puh. Echt wel dus. Hmmm, we zijn iets meer op onze hoede bij het tweede stuk vlees dat we op de braai grillen haha.

Het beestje zien we terwijl we eten met zijn poten tegen de braai op staan om te zien of er nog wat op ligt. Daarna loopt het langs onze tent weg in de richting van andere tenten. Die hyena lijkt toch wel een stuk groter haha zo dichtbij. En ook die genet die ineens naast Mark zit op de veranda bezorgt me in eerste instantie de stuipen op het lijf met die gele oogjes haha. Het is en blijft een avontuur. Op naar morgen wanneer we te voet met onze rugzak op de bushbush in trekken en misschien wel oog in oog komen te staan met de dieren die toch nog een slag groter zijn dan deze….