Met andere ogen...

Het vervelendste dat je kan wakker houden in de veiligheid van je eigen bed midden in de nacht is in mijn ogen: Jeuk!! Jeuk waar je wakker van wordt, waar je wakker van blijft en wat pas weg gaat na een steenkoude douche. Zo zag mijn nacht eruit. Bah en wat doe je dan in de ochtend. Je weet dat er geen deelnemers zijn het eerste training uur, je gezicht blijft maar in slaapstand en het blijft maar regenen. Dan ga je er zelf op uit. Met andere ogen, dat dan wel.

De vijvers waar we 6x per week starten, waar ik met mijn hardlooprondje regelmatig langskom en ik vanuit elke hoek wel eens gezien heb. Daar start ik om 9:00 uur, net zoals normaal met de Fitwalk. Met mijn paraplu op begin ik met wandelen. In mijn hoofd allerlei nieuwe ideeën voor de wandelschool die langs elkaar heen schieten. Maar na 15 minuten heeft alles een plekje gekregen en zie ik de watervogels weer op de vijver en de regendruppels in het water. Het regent nog steeds maar ik voel me nu veel rustiger. Mijn tempo gaat iets omlaag en ik vraag me af waar de kuifeenden eigenlijk zijn gebleven die hier afgelopen winter tot aan het voorjaar in grote getale zaten. De meerkoeten hebben een goed jaar achter de rug. De vijver stikt van de meerkoeten, een paartje zwanen met nog drie jongen, wat 'gewone' eenden een enkele fuut en aan de andere kant van de vijver de vaste groep ganzen. Maar geen kuifeenden meer te bekennen. Ik wandel rustig verder en geniet van het wijde blikveld over de vijver. Dan denk ik aan een foto die ik op facebook tegen kwam van een mede-wandelaar 'Mark Wandelt' , met de tekst; "Zie je het smerige water of zie je mooie bloemen?" Voor mij vandaag alleen maar mooie bloemen.

Zelfs de waterdruppels op de bladeren maken het plaatje compleet. Het licht lijkt er kleine pareltjes van te maken. Ik neem de tijd om een paar foto's te maken langs het pad waar we wekelijks een aantal keer langs lopen.

Het zelfde bekende pad maar met andere ogen. Dat het hier mooi is dat wist ik natuurlijk wel. Maar op zo'n regenachtige ochtend waarbij de hele wereld binnen lijkt te blijven is het echt genieten zo alleen bij de vijvers.

Zelfs van het gewone, zelfs van het bekende, zelfs in de regen...

Marskramerpad dag 15 Scheveningen - Bad Bentheim

Vanmorgen hebben we bij mij thuis afgesproken en worden we naar ons startpunt gereden. Omdat we gister al een stukje verder gelopen hebben is de route voor vandaag iets korter geworden. We lopen vandaag van Ambt Delden naar Hertme en er staan ons dus nu 16 kilometers te wachten. Een mooie afstand waar we een hele dag de tijd voor hebben. Het tempo ligt iets lager vandaag en ik geniet ook weer vollop van de natuur om mij heen. Mijn verwachting van dit stuk route was niet erg hoog gespannen. Ik verwachte eigenlijk een knap saai stuk na de verhalen van anderen te hebben gehoord over de eerste etappes vanaf Bad Bentheim gezien. Dat is mij en ons moet ik zeggen honderd procent meegevallen. Aangezien dit echt in onze achtertuin is ken ik een groot gedeelte van de route al wel. Zeker in het Twickelse bos zijn er nog maar weinig paadje die ik niet ken, maar het blijft een super mooi gebied. We lopen langs de Noordmolen heen en na nog een aantal kilometers komen we bij de koffiekraam als we de Umfassungsweg kruizen. We drinken hier een kopje koffie. Er komt een auto aanrijden en die blijft iets verderop staan. De man in de auto kijkt om zich heen en draait zijn raampje open. Hij blijkt zijn hond kwijt te zijn. We geven hem aan naar hem uit te kijken als we weer verder lopen en hij rijdt weer weg. Verderop komen we hem weer tegen en nog weer een kwartier later rijdt hij langs ons heen om te vertellen dat hij de hond gelukkig toch weer gevonden heeft. Blij toe want je bent daar toch steeds mee bezig als je dan verder wandelt. We wandelen een stuk evenwijdig aan de snelweg en gaan verder onder de snelweg door naar Borne.

Onderweg worden de diverse aanwijsbordjes besproken. Een van de wandelaars loopt nog niet erg lang en er wordt uitgelegd hoe dit allemaal in zijn werk gaat.  Zo leer je toch elke dag weer wat bij haha. Aan de andere kant zijn we daarom niet goed genoeg aan het opletten waardoor we een afslag missen. Wanneer we er achter komen en de kaart bekeken hebben besluiten we toch maar even terug te lopen om de route weer op te pakken. We lopen nu een stuk evenwijdig aan de snelweg en een beek. Even verderop gaan we weer door een klaphek. Dan zien we een tunneltje onder een weg door waar we onderdoor moeten. Gekscherend zeg ik dat het wel heel vervelend zou zijn wanneer we daar nu weer van die wilde koeien zullen treffen. Als we verder lopen moeten we dus flink lachen wanneer er een paard in de tunnel blijkt te staan. Tja en nu. We gaan eerst de weg over maar zien geen mogelijkheid het terrein weer op te komen dus toch maar weer terug naar beneden en kijken of we het paard eruit kunnen krijgen.

Ik doe mijn best maar het beestje komt de tunnel niet uit. Er komt er nog een bij en die loopt wel achter mij aan en daarna door naar de anders twee. Veel hilariteit als we ons omdraaien en ineens 4 paarden in de tunnel zien staan net op het moment dat het vijfde paard wel erg dicht bij een van de wandelaars komt die niet zo gek op paarden is. Ik pies bijna in mijn broek van het lachen. Dan toch nog maar eens kijken of we via de weg kunnen, maar gelukkig komt onze redder in nood er al aan. De eigenaar van de paarden heeft ons al even zien worstelen met de paarden en zorgt ervoor dat de vier paarden uit de tunnel gaan. De eigenwijze vijfde sluit de rij achter mij wanneer wij achter de eigenaar aan door de tunnel lopen. Ja je maakt nog eens wat mee als je te voet door Nederland wandelt haha. Een van onze fotografen is er niet vandaag dus we doen zelf hard ons best om ook zulke mooie foto's te maken. Ons tempo zakt daardoor wel een beetje in maar we hebben wel veel lol en daar gaat het om. We besluiten verderop bij een bankje onze tweede stop te houden. Vandaag had ik al gezien dat we geen koffiepauze tegen zouden komen verder, dus heb ik warm water en koffie en thee meegenomen. We zijn nu vlak bij Zenderen en wanneer we na onze pauze verder lopen komen we langs het klooster uit. Deze is open dus we nemen even een kijkje en kunnen de gebedsruimte in. Er wordt een kaarsje aangestoken voordat we weer verder wandelen.

In dit gedeelte van het Klooster zaten de nonnen vroeger. Het klooster aan de overkant van de weg is voor de paters. Onder de weg door blijkt een tunnel te zijn die de twee met elkaar verbinden. Nooit geweten maar toch erg leuk. We lopen nu langs Zenderen heen en achter Borne langs richting Hertme. Na nog een heel mooi stuk langs een beek gelopen te hebben besluiten we de route heel iets eerder te stoppen aangezien een van de wandelaars hier vlakbij woont en we daar de dag afsluiten en meet drankje. vier dagen wandelen zitten er alweer op en al is het weer heel anders dan alleen lopen of samen met mijn man, wat heb ik weer genoten. Op naar de laatste 2 etappes volgende maand. Ook dan loop ik weer samen met een heel aantal deelnemers van de Wandelschool. En aan de plannen voor het vervolg volgend jaar in Duitsland wordt alweer hard aan gewerkt. En ook die hoef ik volgens mij niet alleen te lopen als ik dat zo om mij heen hoorde de afgelopen dagen. Wat heerlijk dat ik dit gewoon kan doen met al die geweldige wandelvriendinnen!!

Marskramerpad dag 14 Scheveningen - Bad Bentheim

Om tien uur hebben we afgesproken met de anderen die vandaag meelopen. We gaan vandaag op stap met acht wandelaars. De route loopt van Rijssen naar Ambt Delden en is eenentwintig kilometer. De derde dag vind ik altijd toch best pittig. Je begint langzaam toch een beetje vermoeid te raken en vandaag is mijn rugzak al direct erg aanwezig maar we gaan met volle moed weer op pad. We lopen eigenlijk direct al redelijk door. We komen vandaag ook op bekend terrein.

We komen in de richting van onze woonplaats, dus in deze regio lopen we wel vaker wandelingen. Ik merk dat ik zelf minder onder de indruk ben van de route al is het eigenlijk best mooi. Onderweg maken we nog wel foto's maar ook de lucht is wat grijzer vandaag, dus het nodigt niet zo uit als het gisteren deed. Vandaag geen wilde koeien maar wel veel weilanden, weidse blikken en paden langs het kanaal. De pauzeplek die we op het oog hadden en in het boekje op de kaart staat blijkt niet meer te bestaan. De eigenaar van de boerderij verteld ons dat dit ook al vaker gecommuniceerd is maar helaas natuurlijk niet uit de boekjes gehaald kan worden.

Hij geeft ons een mogelijkheid waarbij we wel anderhalve kilometer extra moeten lopen. Op dit moment gaat het eigenlijk best lekker en lopen we lekker door dus besluiten we dat ook maar te doen. We gaan terug langs de andere kant van de Regge naar een wijngaard met een groot terras waar we heerlijke koffie met appelgebak bestellen, want ja we hebben ten slotte een jarige bij ons vandaag. Beter excuus voor een lekker stukje gebak kun je toch niet bedenken. Er wordt ons verteld dat binnenkort dit deel van het Marskramerpad ook aan deze kant van de Regge langs zal lopen omdat de Regge hier aangepakt gaat worden. Ze willen deze weer laten meanderen. Dus de aankomende tijd zal het pad langs de wijngaard lopen en zal er dus wel weer een pauzeplek zijn met koffie. We lopen weer terug naar waar we de route verlaten hebben en wandelen verder. Vanaf hier word het terrein bekend. We open verder langs het water en komen langzaam aan Ambt Delden binnen. Als we vlak bij Delden zijn besluiten we nog een korte stop te houden en op het moment dat we gaan zitten begint het weer te druppelen. Met zijn allen verplaatste we ons naar het afdak en na tien minuutjes kunnen we weer droog verder.

Het weer valt ons dus reuze mee deze afgelopen dagen, dat had veel erger kunnen zijn volgens de voorspellingen die we gelezen hadden. Het laatste stuk lopen we de Es op en besluiten dan nog een stukje door te lopen zodat een aantal van ons bij het Hoogspel opgehaald kan worden. De rest besluit daarna door te lopen naar het station om naar Hengelo te reizen. Al met al komt er dan nog wel weer vier kilometer bij op de route. De meesten van ons vinden het dan ook wel welletjes geweest.De heupen worden wat stijf en de vermoeidheid slaat toch wel lichtelijk toe. Al met al komt de tellen ook bijna op dertig kilometer van vandaag dus is dat ook niet heel erg vreemd. De meesten van ons lopen dit niet wekelijks en zeker geen twee of drie dagen achter elkaar. We willen natuurlijk nog wel even rustig afsluiten en stoppen daarom voor een laatste drankje bij de Zwaan in Delden voordat we op de trein stappen naar huis. Voor bijna iedereen zit dit heerlijke wandelweekend er weer op. Ik heb nog een heerlijke dag voor de boeg en zal met twee andere wandelaars de vierde dag samen wandelen.

Marskramerpad dag 13 Scheveiningen - Bad Bentheim

Jannie en Dick, onze gastheer en gastvrouw, waren erg gastvrij en beschikken over heerlijke bedden. Na een goede nachtrust stond er in de ochtend een lekker en uitgebreid ontbijt voor ons klaar in hun keuken. Ook konden we een lunchpakketje klaarmaken voor de wandeldag die nog voor ons lag. Om half tien sloten we hun voordeur en liepen gelijk de verkeerde kant uit om daar gelukkig na 200 meter achter te komen toen we op de hoek terecht kwamen waar we gister ook gestaan hadden. Dat begint alweer goed haha, als dat maar geen voorbode is voor de rest van de dag, maar we zien de lol er wel van in. Vandaag staat het traject Okkenbroek - Rijssen op het programma en we gaan met zijn zessen aan de wandel vandaag. De andere dames staan al op ons te wachten daar waar wij gisteren de route gestopt zijn. Ook nu moeten we natuurlijk even druk bijkletsen en omdat zij alweer even in de auto hebben gezeten op weg naar ons startpunt van vandaag besluiten we toch gebruik te maken van het rustpunt dat eigenlijk veel te vroeg komt.

Het blijkt een super leuke tuinhut/bar waar we zelf koffie en thee kunnen zetten. Ook een koelkast vol fris, bier en safari staat er. Hmmm, beetje vroeg om daar al mee te beginnen dus we houden het op koffie en thee. Een waterkoker blijkt te ontbreken maar na een paar minuutjes komt de eigenaar van de woning thuis die ons de waterkoker brengt en nog even met ons een praatje maakt. Dankbaar wordt er nog even gebruik gemaakt van het toilet waarna we onze route weer oppakken. We hebben een super mooie route voor de boeg en de eigenaar vertelde ons dat we er goed aan deden de route van west naar oost te lopen.

 We lopen nu richting de Holterberg en worden getrakteerd op prachtige paarse velden vol Heide. Wat een geweldige route is dit en wat hebben we weer een geluk met het weer. Op de Holterberg is een klein marktje en blijkt de start van de Heidemarkt. We worden nu letterlijk getrakteerd op gratis ijs en andere hapjes en de koning himself verteld ons het verhaal van zijn zus die in een vlinder is veranderd. Onze pauze hier duurt daardoor iets langer dan verwacht maar natuurlijk super leuk om zo met de neus in de boter te vallen. Wanneer we na een lekker kom soep weer op weg zijn en bij de Canadese begraafplaats komen mis ik ineens mijn Marskramerboekje. De tas achtergelaten bij de anderen en toch maar even met zijn twee terug gelopen naar het restaurant waar ze mijn boekje al veilig achter de bar hadden gelegd gelukkig. Toch jammer als je die zou verliezen, een leuk aandenken straks aan al deze mooie dagen.

Zoals altijd loop je de hele dag door afwisselend weer naast iemand anders dus er worden veel verschillende gesprekken gevoerd. Maar vandaag iets meer dan gister stoppen we om ook om ons heen te kijken en te genieten van de mooie natuur. Er worden vele foto's geschoten en we genieten van het schouwspel van licht en donker door de zon en het wolkendek in de lucht. Wat een prachtig gezicht om de wolken over de weilanden en de bomen te zien trekken.

De lucht hier licht en verderop heel donker. Leverde erg mooie plaatjes op, maar helaas zou dat ook voor regen zorgen. Lang lopen we langs de buien heen, maar ook wij zullen er aan moeten geloven vandaag zien we op de buienradar. Maar voordat het zover is wacht ons eerst een ander avontuur. Het pas loopt dwars door een wei met koeien. Niet vreemds aan zou je denken, maar vandaag liep het iets anders. We stappen met zijn allen over de draad heen op weg naar de andere kant van de wei wanneer ik al snel merk dat deze koeien best een beetje onrustig aan de kant schieten. Een aantal blijven lang staan op ons pad en voorzichtig lopen we door. Eén van ons is niet zo gek op deze dieren dus heel rustig aan lopen we door het weiland. De koeien gaan iets aan de kant waarbij een aantal ook weer achter ons aan komen lopen. Tot er vanuit achter in de wei een koe hard aan komt rennen zo naar de voorkant van de groep. Ik waarschuw de voorste loper en vlak bij haar houd de koe toch halt. Na een paar minuten stappen we dan toch allemaal veilig de wei weer uit. Zo maak je nog eens wat mee zeg haha.

En ja dan het laatste stukje nog. Vlak bij een grote weg breekt dan toch de lucht open en haasten we ons naar een bushokje. |Hier blijven we een tien minuten schuilen en vertrekken weer als we ervan verzekerd zijn dat ook het laatste buitje voorbijgetrokken is. Met paraplu nog open voor de laatste druppeltjes lopen we weg en nog geen twintig meter verder breekt er nog een wolk open. We besluiten met een boel lol toch maar door te lopen. Het zou zo wel ophouden en dat deed het ook. We lopen nog een heel stuk langs een beek en verderop als we er bijna zijn komen we eenzelfde pondje tegen als waar ik al eens alleen op heb gestaan. Zelfbediening en deze keer hebben we het geluk dat hij al aan de goede kant staat. Wat een heerlijke afwisselende wandeldag. Om iets voor zes komen we uiteindelijk met zijn vijven aan bij onze overnachtingsplek. Met heel veel lol drinken we nog een kopje koffie/thee, wordt er koffie van een matje gedept, duikt één van ons een kast in en ook weer uit (lang verhaal) en gaan we uiteindelijk op weg naar het centrum voor een hapje eten. Met lekker eten, zingen en vuurwerk voor de jarige een super gezellige avond gehad want ja, wandelaars zijn nu eenmaal heééél leuke mensen!! 's Morgens even een paar slingertjes ophangen voor de jarige en ook van de gastvrouw een flesje wijn voor de als kadootje bij het goed verzorgde ontbijt. Ook met zijn vijven was het weer top geregeld via vrienden op de fiets.

Marskramerpad dag 12 Scheveningen - Bad Bentheim

Met mijn nieuwe rugzak op mijn rug (2 weken geleden in de Pyreneeën reed iemand met zijn auto over mijn ouder rugzak heen) ben ik weer op weg voor een mini-vakantie. 4 dagen Marskramerpad. Deze keer zal het weer heel anders beleefd worden nu ik samen met een aantal wandelvriendinnen ga lopen. Op het station tref ik de eerste van de 4 al aan die bij het stationpersoneel wandelschool Twente actief druk aan het promoten is. Altijd leuk natuurlijk haha en ik meng me nog even in het gesprek. Daarna vertrekken we met de trein richting Deventer. Een paar haltes verder treffen we ook de derde loper vandaag en op het station in Deventer zijn we compleet als ook de laatste wandelaar zich bij ons aansluit. Vandaag staat de route Deventer - Okkenbroek op het programma, 26km. Tijdens het kleine stukje na het station toe lopen vanmorgen is mijn jas alweer verdwenen want het is perfect wandelweer. Er worden een paar buitjes voorspelt maar verder rond de 20 graden. We staan aan de verkeerde kant van het station dus lopen een stukje langs het spoor en verderop onder het spoor door waar we de route oppakken. Natuurlijk wordt er alweer druk gekletst zoals we altijd doen als we samen wandelen en zeker zo na de vakantie. Ik merk gelijk al dat dit een hele andere wandeling gaat worden dan wanneer ik deze alleen loop. Als we net Deventer uit zijn loop ik achteraan te kletsen en wandelen we langs een heel mooi beekje. Helaas komen we er aan het eind achter dat we niet goed opgelet hebben en weer terug kunnen. Dat moeten we niet te vaak doen want dan wordt het wel een hele lange dag. We hebben een afslag genomen die we niet hadden moeten nemen.
Af en toe kom ik iets achterop te lopen om een foto te maken en na nog zo'n uurtje lopen hoor ik, terwijl ik een aantal meter achter de andere dames loop, ineens vogels fluiten. Ja, als je zo gezellig met zijn vieren loopt dan merk je toch dat je niet zo één bent met de natuur als wanneer je alleen loopt. Ook het tempo is een stuk hoger terwijl we toch nog niet echt hard lopen.

 Bij het restaurant Nu Nu, besluiten we een kopje koffie te drinken. 'Australië' staat er groot op het gebouw en als we in de tuin komen snappen we waarom. Ligbedjes, een strandtent... Wat een heerlijke plek om even pauze te houden zo vlak aan een grote weg. Wanneer ik mijn rugzak af doe voel ik mezelf bijna zweven. Die rugzak is aardig zwaar maar zo als nu is me dat nog niet eerder opgevallen. Na een kopje thee even onze watervoorraad weer bijvullen. Wanneer we onze rugzakken weer oppakken begint het licht te sputteren. Dan kun je ook maar beter weer aan de wandel zijn besluiten we. Het duurt ook niet erg lang dus met onze paraplu's redden we het wel. De route is afwisselend langs kleine paadjes en weggetjes. Het valt me op dat sommige bomen al langzaamaan weer een beetje geel kleuren. Het frisse groen van het voorjaar is na deze zomermaanden toch echt wel weer verdwenen. Het is heerlijk wandelweer en ook al is het tempo een stukje hoger dan ik gewent ben op de Marskrameretappes en ik ook de natuur toch heel anders beleef geniet ik van deze dag. Ik geniet van het feit dat we heerlijk samen wandelen en genieten van het buiten zijn en alles wat we om ons heen zien. Wanneer we in Lettele aankomen besluiten we daar een restaurantje op te zoeken.

Helaas blijkt zowel het eerste als het tweede restaurant gesloten te zijn. Via Google vinden we nog een café. Het ziet er donker uit maar de deur is open. Bij navraag is het wel geopend maar is de keuken gesloten. Dan alleen een kopje koffie op het terras besluiten we met onze eigen boterhammen, helemaal prima. Het grootste gedeelte van onze wandeling vandaag hebben we al achter de rug. Ook het laatste stuk van de route voorloopt voorspoedig en al snel zijn we vlak bij Okkenbroek. Nog drie kilometer omdat de route om het plaatsje heen loopt. Onze overnachtingsplek is op dat moment nog 200 meter maar we willen eerst de route af lopen. Eenmaal bij ons eindpunt aangekomen zien we weer via Google dat er nog een koffieplaats zou moeten zijn. Helaas blijkt deze ook dicht te zijn en blijven we bij de kerk wachten tot twee van ons opgehaald worden. Ik blijf overnachten samen met een van de andere wandelaars. We hadden al begrepen dat we hier niet konden eten dus eenmaal bij ons overnachtingsplek aangekomen konden we na een kopje thee van Jannie, een douche en schone kleren op de fiets weer richting Lettele. De restaurants in Lettele waren gesloten maar er bleek ook nog een pannenkoekrestaurant te zijn. Wat een super gezellige avond hebben we gehad. Ook al lopen we elke week samen tijdens de trainingen, we kenden elkaar niet echt maar dat is na zo'n avondje wel iets anders. Super leuk als het zo klikt en zeker voor herhaling vatbaar volgend jaar wanneer ik verder ga met de E11 in Duitsland op de Töddenweg. Maar wat een geweldig weer ook deze avond. Op de fiets terug hadden we aan de ene kant van de weg een geweldige ondergaande zon met de rood/oranje verlichte lucht en aan de andere kant de donkere lucht met een prachtige regenboog. De fiets aan de kant zetten en nog een paar fotootjes schieten dan maar. Bij terugkomst nog een kopje thee gedronken en daarna heerlijk geslapen.