Marskramerpad dag 12 Scheveningen - Bad Bentheim

Met mijn nieuwe rugzak op mijn rug (2 weken geleden in de Pyreneeën reed iemand met zijn auto over mijn ouder rugzak heen) ben ik weer op weg voor een mini-vakantie. 4 dagen Marskramerpad. Deze keer zal het weer heel anders beleefd worden nu ik samen met een aantal wandelvriendinnen ga lopen. Op het station tref ik de eerste van de 4 al aan die bij het stationpersoneel wandelschool Twente actief druk aan het promoten is. Altijd leuk natuurlijk haha en ik meng me nog even in het gesprek. Daarna vertrekken we met de trein richting Deventer. Een paar haltes verder treffen we ook de derde loper vandaag en op het station in Deventer zijn we compleet als ook de laatste wandelaar zich bij ons aansluit. Vandaag staat de route Deventer - Okkenbroek op het programma, 26km. Tijdens het kleine stukje na het station toe lopen vanmorgen is mijn jas alweer verdwenen want het is perfect wandelweer. Er worden een paar buitjes voorspelt maar verder rond de 20 graden. We staan aan de verkeerde kant van het station dus lopen een stukje langs het spoor en verderop onder het spoor door waar we de route oppakken. Natuurlijk wordt er alweer druk gekletst zoals we altijd doen als we samen wandelen en zeker zo na de vakantie. Ik merk gelijk al dat dit een hele andere wandeling gaat worden dan wanneer ik deze alleen loop. Als we net Deventer uit zijn loop ik achteraan te kletsen en wandelen we langs een heel mooi beekje. Helaas komen we er aan het eind achter dat we niet goed opgelet hebben en weer terug kunnen. Dat moeten we niet te vaak doen want dan wordt het wel een hele lange dag. We hebben een afslag genomen die we niet hadden moeten nemen.
Af en toe kom ik iets achterop te lopen om een foto te maken en na nog zo'n uurtje lopen hoor ik, terwijl ik een aantal meter achter de andere dames loop, ineens vogels fluiten. Ja, als je zo gezellig met zijn vieren loopt dan merk je toch dat je niet zo één bent met de natuur als wanneer je alleen loopt. Ook het tempo is een stuk hoger terwijl we toch nog niet echt hard lopen.

 Bij het restaurant Nu Nu, besluiten we een kopje koffie te drinken. 'Australië' staat er groot op het gebouw en als we in de tuin komen snappen we waarom. Ligbedjes, een strandtent... Wat een heerlijke plek om even pauze te houden zo vlak aan een grote weg. Wanneer ik mijn rugzak af doe voel ik mezelf bijna zweven. Die rugzak is aardig zwaar maar zo als nu is me dat nog niet eerder opgevallen. Na een kopje thee even onze watervoorraad weer bijvullen. Wanneer we onze rugzakken weer oppakken begint het licht te sputteren. Dan kun je ook maar beter weer aan de wandel zijn besluiten we. Het duurt ook niet erg lang dus met onze paraplu's redden we het wel. De route is afwisselend langs kleine paadjes en weggetjes. Het valt me op dat sommige bomen al langzaamaan weer een beetje geel kleuren. Het frisse groen van het voorjaar is na deze zomermaanden toch echt wel weer verdwenen. Het is heerlijk wandelweer en ook al is het tempo een stukje hoger dan ik gewent ben op de Marskrameretappes en ik ook de natuur toch heel anders beleef geniet ik van deze dag. Ik geniet van het feit dat we heerlijk samen wandelen en genieten van het buiten zijn en alles wat we om ons heen zien. Wanneer we in Lettele aankomen besluiten we daar een restaurantje op te zoeken.

Helaas blijkt zowel het eerste als het tweede restaurant gesloten te zijn. Via Google vinden we nog een café. Het ziet er donker uit maar de deur is open. Bij navraag is het wel geopend maar is de keuken gesloten. Dan alleen een kopje koffie op het terras besluiten we met onze eigen boterhammen, helemaal prima. Het grootste gedeelte van onze wandeling vandaag hebben we al achter de rug. Ook het laatste stuk van de route voorloopt voorspoedig en al snel zijn we vlak bij Okkenbroek. Nog drie kilometer omdat de route om het plaatsje heen loopt. Onze overnachtingsplek is op dat moment nog 200 meter maar we willen eerst de route af lopen. Eenmaal bij ons eindpunt aangekomen zien we weer via Google dat er nog een koffieplaats zou moeten zijn. Helaas blijkt deze ook dicht te zijn en blijven we bij de kerk wachten tot twee van ons opgehaald worden. Ik blijf overnachten samen met een van de andere wandelaars. We hadden al begrepen dat we hier niet konden eten dus eenmaal bij ons overnachtingsplek aangekomen konden we na een kopje thee van Jannie, een douche en schone kleren op de fiets weer richting Lettele. De restaurants in Lettele waren gesloten maar er bleek ook nog een pannenkoekrestaurant te zijn. Wat een super gezellige avond hebben we gehad. Ook al lopen we elke week samen tijdens de trainingen, we kenden elkaar niet echt maar dat is na zo'n avondje wel iets anders. Super leuk als het zo klikt en zeker voor herhaling vatbaar volgend jaar wanneer ik verder ga met de E11 in Duitsland op de Töddenweg. Maar wat een geweldig weer ook deze avond. Op de fiets terug hadden we aan de ene kant van de weg een geweldige ondergaande zon met de rood/oranje verlichte lucht en aan de andere kant de donkere lucht met een prachtige regenboog. De fiets aan de kant zetten en nog een paar fotootjes schieten dan maar. Bij terugkomst nog een kopje thee gedronken en daarna heerlijk geslapen.