Marskramerpad dag 3 Leiden - Rijnsaterwoude

Deze dag begin ik helaas iets minder uitgeslapen. Ik lag heerlijk te slapen toen ik rond drie uur ineens door het bed zakte. Shit, heb ik weer. Eerst rustig blijven liggen in een kuil maar daarna toch maar aan de andere kant van het bed gaan liggen. Heb ik toch niet voor niks een tweepersoons bed tot mijn beschikking. Ik dommel weer wat maar omdat ik het altijd heerlijk vind om de vogels te horen in de ochtend stond ook het raam open. Nou dat heb ik geweten. Meeuwen zijn ook vogels maar wat een herrie maken die zeg. Jammeren en schreeuwen al vanaf een uur of half zes. Alsof er twintig katten om eten zitten te mauwen en twintig kinderen lopen te jengelen. Toch het raam maar dicht gedaan maar al hielp dat maar een klein beetje. Om zeven uur maar eens even uit bed gerold, matras eraf gehaald en kijken of er iets te redden valt. Latten weer recht gelegd maar de stang eronder is los geknapt dus helemaal repareren lukt zo niet. Wel kon ik nu nog heel even op een recht bed liggen, als ik maar niet teveel beweeg blijven die latjes vast goed liggen.En dan bedenk ik me dat het Koningsdag is. Ik wilde in het centrum gaan eten maar weet natuurlijk helemaal niet of dat wel open is vandaag. Ik besluit om me aan te kleden en maar vroeg op pad te gaan. Als ik beneden kom is Limin in de keuken. Ik drink nog een kop thee en we zitten zo een uur te kletsen over van alles en nog wat maar vooral reizen. Om negen uur vertrek ik dan toch richting het centrum. Als het begint te regenen duik ik de eerste de beste gelegenheid binnen waar ik kan ontbijten. De Hema. En ja als er alleen witbrood met gebakken ei met een croissantje als ontbijt is en het daarbij ook nog eens Koningsdag is dan kies ik toch voor.... een oranje-tompoes. Daar mag je me ‘s nachts altijd voor wakker maken dus waarom niet vandaag als ontbijt. Na mijn heerlijke ongewone ontbijt slenter ik nog een beetje door Leiden over de markt en vlooienmarkt en ga dan een uurtje later alsnog van start met de derde etappe. Ik loop weer een heel lang stuk langs het water en talloze woonboten. Via het water loop ik van Leiden zo Leiderdorp in. Ook hier kom ik terecht midden op de Koningsdag rommelmarkt. Ik moet hier een stukje overheen en er staat een dj harde vrolijke muziek te draaien. Als ik langs het podium kom zie ik dat er een jong mannetje van een jaar of twaalf uitbundig muziek staat te draaien met een Big Smile op zijn gezicht. Die heeft de dag van zijn leven volgens mij. Vlak daarna sla ik af na een heel smal pad dat weer richting het water loopt. Hier wordt het weer even wat stiller en vaart een groot laadschip langs. Ik loop hier een heel lang stuk rechtdoor langs het water. Ik ben in gedachten en maak hier en daar een foto.
Wanneer ik weer even op de plattegrond kijk kom ik erachter dat ik een kilometer te ver gelopen ben. Ik draai me weer om en ga op zoek naar de afslag die ik gemist heb. Ik verbaas me nog wel even over mijn rugzak. Hoe snel je je iets kunt aanwennen. Het is alsof deze niks meer weegt. Wanneer ik bij de gemiste afslag kom verlaat ik iets verderop Leiderdorp weer en loopt het pad vanaf hier vijf kilometer lang over open vlakte. Grasweides aan beide zijde en Leiderdorp verderop aan mijn linkerkant. De aankomende 5 kilometer maar 3 bochten. Ik zie een zilverreiger die er vandoor gaat voor ik mijn verrekijker in mijn handen heb. Verderop delen de kieviten de weide met vele ganzen, wat zwanen en grutto's. Een haas sluipt met zijn oren plat op zijn rug om niet gezien te worden maar de ganzen slaan aan en verraden hem. Het is best een lang stuk en door het stoppen om foto's te maken schiet het ook niet heel erg op. Het is kouder op deze vlakte en ik doe mijn jas en handschoenen aan tegen de koude wind. Ondertussen ben ik vandaag al drie keer verkeerd gelopen langs de lange rechte stukken waarbij ik net een afslag miste. In Hoogmade besluit ik weer even af te wijken van de route om te gaan lunchen.

Ook hier vieren ze Koningsdag en het hele dorp is te vinden bij een restaurant waar een grote sloep in het water ligt met een aantal roeiers erin. Het blijkt een wedstrijd te zijn. De sloep ligt aan een touw/elastiek en de roeiers lijken zo snel en ver mogelijk zien te komen. Na de lunch blijf ik hier nog even kijken en ga dan verder over een graskade. Ik klim over een stuk of wat hekjes van de ene weide naar de andere. Ook hier staat een stevige wind. Iets verderop wordt het water breder en vaart er een mooie zeilboot het meer op. Deze ligt flink schuin in het water door de harde wind. Ik loop om de kleine haven heen en vervolg mijn weg langs het water. Ik weet natuurlijk dat Nederland een waterland is maar dat wordt vandaag wel even heel duidelijk. Het volgende plaatsje dat ik in loop is Woubrugge en vandaar sla ik af langs een aspergekweker en gaat de route over en tussen de akkers door. Hier wordt het best even pittig. Na een al lange dag loop ik nu over de grasoevers van smalle beekjes tussen de akkervelden door. Ik wiebel over de hoge graspollen en leun zwaar schuin tegen de harde wind in. Langzaam aan ploeter ik me door deze kilometers heen.

Aan het eind van de akkervelden loop ik een boerderij op en klim over het hek heen om van het erf af te komen. Blij met eindelijk weer even asfalt onder mijn voeten. Het einde van de route van vandaag is nu ook in zicht. Nog een paar kilometer langs de waterkant voor ik Rijnsaterwoude in loop. Ik wandel direct maar door richting de bushalte en net als ik er aan kom lopen zie ik de blauwe Q-liner voor mijn neus wegrijden. Dat is jammer, een half uurtje wachten aan de kant van de drukke weg. Ach ja, het is zoals het is denk ik maar weer. Ik pak mijn dropbal erbij (je weet wel, die van de kermis in Den Haag) ga vast weer even een stukje schrijven en voor ik het weet zie ik op het bordje van de bushalte; ‘nog 2 minuten tot aankomst bus’. Je moet hier op het knopje drukken zodra de bus in zicht is anders stopt deze niet. Had ik toch zo de bus weer kunnen missen. De busrit duurt een half uurtje en zet mij op Schiphol weer af. Hier stap ik weer op een rechtstreekse trein richting Hengelo en begin direct alweer te denken aan een volgende trip. Heb er nu al zin in...

Marskramerpad dag 3

Marskramerpad dag 2 Wassenaar - Leiden

Heerlijk geslapen. Ook al ligt het niet echt op de route deze pipowagen, het is echt wel een aanrader als overnachtingsplek. Het zonnetje schijnt over de weilanden. Ik wordt ‘s nachts één keer wakker van een regenbuitje die zachtjes op het dak tikt. Het klinkt net als vroeger in de tent op de camping. Ik trek een extra deken over want het is inderdaad best koud geworden in de pipowagen. Maar met de extra dekens over me heen val ik al snel weer in slaap. Ik slaap heerlijk uit en ga echt pas om negen uur mijn bed uit. Beetje improviseren maar met een glas water, een lekker warm kopje thee een ontbijtkoek en twee babybel kaasjes heb ik toch best een lekker ontbijt. Het enige dat ik hier hoor zijn de vliegtuigen die af en toe hoog overvliegen, de vele vogels en de paarden uit de stallen hiernaast. De lucht is weer blauw met witte wolken en hier en daar een iets donkere wolk. Het beloofd weer een heerlijke dag te worden. De temperatuur is echt perfect om te wandelen. Nog even de laatste slokken van mijn kopje thee en mijn rugzak gaat weer op. Ik sluit de deur achter me. Op maar etappe twee.
Op het moment dat ik wilde vertrekken begint het te regenen. Het ziet ernaar uit dat het een korte bui is dus neem nog een kopje thee. Als ik deze op heb besluit ik toch maar te vertrekken. Ik doe de regenhoes om mijn rugzak, pak de paraplu en doe mijn petje op. Als ik onder het afdak vandaan stap komen er nog een paar regendruppels naar beneden maar is het alweer bijna droog. Ik loop het erf af en ik voel me ineens blij worden. Het zonnetje begint alweer te schijnen en ik geniet van de weilanden, de heldere beekjes en de vele vogels die alweer drukdoende zijn. Na drie kilometer begin ik officieel weer aan etappe twee. Deze voert mij weg uit Wassenaar en we gaan op pad naar de Horsten. Inderdaad het gebied waar de koninklijke familie woont. Bij de ingang moet je een kaartje kopen van één euro. Ik doe hier mijn jas alweer uit want het is nu toch te warm voor een fleece en een jas. Ik volg het pad dat langs een theehuis komt, een oud jachthuis. Ook al ben ik nog maar net een uurtje onderweg, ga ik lekker op het terras zitten en bestel een heerlijke verse muntthee met honing en een appelgebak mét slagroom.

Ja even echt lekker genieten haha. De zon schijnt volop en ik voel de warme stralen in mijn gezicht. Wat heerlijk als je jezelf de rust geeft om eens even niks te hoeven. Ik blijf ook best een tijdje zitten genieten van het gakken van de ganzen en de warmte van het zonnetje. Af en toe vang ik flarden op van het gesprek die twee anderen op het terras hebben. Twee jonge dames waarvan hun jonge kinderen in het gras zitten te spelen een eindje verderop. De man die mij mijn thee kwam brengen vraagt hoever ik nog ga lopen vandaag. We raken aan de praat en hij raad me aan de Seringenberg echt even op te gaan als het pad daarlangs loopt, dus dat ga ik zeker even doen zo. Ik kan hier helaas niet de hele dag blijven zitten en ik weet dat er rond half twee weer regen aankomt dus reken ik af en ga weer op pad. De Seringenberg staat inderdaad erg mooi in bloei. Ik loop naar boven via een pad dat twee keer het bergje rondgaat en heb uitzicht over de velden waar ik straks zal wandelen. Iets verderop neem ik een afslag wanneer er een man en vrouw mijn tegemoet komen wandelen. Ze lopen vlak achter mij hetzelfde pad in. Ik besluit even een foto te maken en laat ze erlangs. Blijkt niet heel slim want zij lopen heel rustig dus heb ik ze lange tijd in het vizier. Op een gammel bankje langs het paadje ga ik even zitten. In de verte hoor je het verkeer over een snelweg razen maar verder alleen maar ganzen, meerkoetjes en diverse andere vogelgeluiden. Dan voel ik kleine druppeltjes op mijn handen en zie de kringeltjes op het water in het beekje naast me. In de lucht zijn wel wolken maar niks dreigend. Ik pak mijn paraplu er weer bij, zwaai mijn rugzak, die vandaag lang niet zo zwaar voelt als gisteren, met toch echt dezelfde inhoud erin, weer op mijn rug en wandel rustig verder tussen de weilanden door. De regen is al snel weer opgehouden. Iets verderop kom ik Voorschoten binnen gewandeld. Ik loop langs een aantal terrasjes heen.

Ik kan niet nu alweer gaan zitten dus vervolg mijn weg. Een leuk en vooral ook waterrijk plaatsje. Veel kleine plezierbootjes liggen voor de huizen in het water. Net weer buiten Voorschoten ga ik een kanaaltje over en volg deze zo’n twee en halve kilometer. Nu ik besloten heb om toch weer even wat te gaan eten, zijn er aan de andere kant van het kanaal natuurlijk om de honderd meter bankjes te vinden maar aan deze kant niet één. Rechts van mij kom ik langs een gebied waar je kunt wandelen en fietsen, waar de koeien en schapen los lopen en vele weidevogels broeden. Hier zie ik verder op wel een bankje dus verlaat even het pad voor een snack. Bij het hek staat een waterkraan waar ik mijn flesje even vul. De kieviten beschermen hun nest en eieren (of jongen) luidruchtig en schieten van grote hoogte met een duikvlucht naar beneden. Even later komt er een kievit vlak voor mij even rondscharrelen in het gras op zoek naar voedsel. Een haas huppelt iets verderop over het pad, kijkt een keer mijn richting uit en gaat weer verder. Na een klein kwartiertje ga ik weer verder, terug naar het kanaal en op weg richting Leiden. Op het kanaal varen een paar kleine bootjes en zijn ze aan het kanovaren. Wanneer ik bijna Leiden binnen loop hoor ik weer een sloepje aankomen. Een kleine mooie blauwe sloep met zo'n zeemanstouw erom heen. Er liggen drie jongens in met hun telefoontje te spelen en eentje zit achter het roer. Ook hij is druk met zijn telefoon. Wanneer ze mij net voorbij varen zie ik dat hij afwijkt en op de kant af komt. Net als ik denk 'hij zou toch niet echt…' hoor ik een hard schurend geluid. De drie jongens schieten recht overeind en de jongen achter het roer schrikt zich ook rot. Er blijkt een lage uitstekende stenen rand langs de kant te zitten van het kanaal te lopen, dus dat touw om de boot heeft helaas hier niet geholpen. Er loopt een grote kras over de zijkant van de boot. De jongen achter het roer wordt aan de kant geduwd en met vier voorovergebogen chagrijnige hoofdjes varen ze in stilte verder. Oeps, dat is balen...

Ik steek het kanaal over, loop Leiden binnen en ga ook hier weer over diverse kaders. Als ik de binnenstad bijna inloop, zit er op de hoek een terrasje waar volop de zon nog op schijnt. Ja lekker, een Radler in het zonnetje. Nog even genieten voordat het weer voorbij is vandaag. Ik heb nog een kleine vier kilometer te gaan voordat ik bij mijn overnachtingsplek ben. Deze ligt vlak langs de route en ook dicht bij het centrum van Leiden. Dus vanavond loop ik nog even terug voor een hapje eten. Het zal wel druk zijn in de stad. Hoor naast me op het terras dat ze vanavond de kroeg weer induiken. Het is natuurlijk de avond voor koningsdag. Vast groot feest.

Vanaf het terras gaat de route verder door Leiden. Via de Pieterkerk en de Burcht over diverse grachten.
Ik wist niet goed wat ik van Leiden moest verwachten maar wist zeker niet dat het zo'n mooie stad is. Net buiten de gracht die om het centrum ligt, slaap ik vannacht. Heb even kort kennis gemaakt met de gastvrouw Limin. Een heel aardige vrouw van Chinese afkomst. Ze gaat dit jaar nog naar Canada verhuizen dus als het aan haar ligt spreken we daar af met elkaar als wij op vakantie gaan naar Canada haha. Heel gastvrij. Ik spring snel even onder de douche voordat ik een hapje ga eten. Ik had helemaal niks mee hoeven te nemen want ook hier zijn handdoeken aanwezig en zelfs shampoo, douchegel en een föhn. Loop ik voor niks te sjouwen met al dat spul haha. Na een heerlijke douche dus weer een stukje Leiden in. Heb heerlijk gegeten bij restaurant Lot & de Walvis aan de passantenhaven met een echt ‘hemels toetje’ hmmmm. Om van weg te dromen. Daarna toch weer op tijd richting mijn kamer vertrokken. Met heerlijke gloeiende wangen ga ik nog heel even nagenieten van vandaag, misschien nog een paar bladzijden lezen maar dan gaan de luikjes op tijd dicht vandaag.

Marskramerpad dag 2

Marskramerpad dag 1 Scheveningen - Wassenaar

Vandaag gaat mijn nieuwe avontuur dan toch beginnen. Geen leeuwen en olifanten in Zuid Afrika, geen tempels in Egypte en geen duikervaringen in Thailand maar gewoon met de trein naar de andere kant van het land en dan .... wandelen. Het Marskramerpad. Alleen. Nou ja, ik begin nu met de eerste 3 etappes alleen en daarna zien we wel of en wie er mee willen. De twee overnachtingen zijn geboekt, de routes staan op mijn telefoon en ik heb mijn spullen klaar liggen die meegaan in de rugzak. Ik heb me afgemeld bij de meeste groeps-apps en er gaat geen laptop of tablet mee. Even een paar dagen zonder al teveel afleiding. Rugzak op met wat toiletspullen, kleding, e-reader, camera en verrekijker en op lekker pad. Dat is het plan. Wel met paraplu, poncho en extra schoenen en kleding want helaas wordt er nog best veel regen voorspelt. Nu eerst nog even mijn rugzak inpakken en dan over anderhalf uur met de trein richting de zee... Na nog iets vertraging in de ochtend hijs ik een half uurtje later mijn toch nog acht kilo wegende rugzak (door alle extra bagage gezien de verwachte regen) op mijn rug en loop richting de trein. Net wanneer ik op de trein stap krijgen we de melding dat er een trein stil staat tussen Hilversum en Schiphol. Shit, dat sis balen. Dus stap ik in Almelo uit de trein en ga verder via Zwolle. Dit geeft helaas wel weer een half uur vertraging, maar ja had ik vanmorgen maar direct de trein via Zwolle moeten pakken en niet zo lopen treuzelen. Dit betekent wel dat ik pas om één uur in Scheveningen zal zijn, al met al een uur later dan gepland. Dan nog lunchen en dan van start aan de zesentwintig kilometer die vandaag op mij liggen te wachten. Heb geen afspraken vandaag en hoef niet voor een bepaalde tijd bij de pipowagen te zijn, dus relax en geen stress. Het gaat zoals het gaat vandaag. Daarbij was het eerste dat ik hoorde vanmorgen dat het hagelde in Den Haag. En alles wat vanmorgen valt krijg ik vanmiddag niet meer. De vooruitzichten voor de middag zien er nu best goed uit, half bewolkt en een zonnetje...

Eenmaal aangekomen in Scheveningen wandel ik direct het strand op. De zon schijnt heerlijk maar op zee zie je woeste schuimkoppen op de golven. Mijn haar staat rechtop op mijn hoofd en ik heb een rode neus van de harde en vooral koude wind. Maar wat heerlijk is dat toch als je het strand op loopt en over de zee kan uitkijken. Lachend denk ik; ‘mijn avontuurtje is nu echt begonnen’. Maar voordat ik mijn boekje met routebeschrijving erbij pak ga ik eerst lekker lunchen en nog even genieten van het uitzicht over het strand, de zee en de mooie blauwe lucht met hier en daar een wolkje. Het is best druk maar dat is natuurlijk niet zo vreemd. Het hele land heeft vakantie en dus zijn er veel mensen op het strand en de boulevard te vinden. Als ik net mijn lunch op heb komt er een korte bui over maar tien minuutjes later is het weer droog en is de lucht weer blauw. Ik besluit af te rekenen en mijn marskramerpad-boekje tevoorschijn te halen. Jas aan, Rugzak op, handschoentjes aan (het is echt flink koud buiten) en gaan... 
Eerst maar eens om het Kurhaus heen lopen zoals in de beschrijving te lezen is. Op de boulevard zie ik geen officieel startpunt, maar als ik aan de andere kant van het Kurhaus kom zie ik de eerste markering en volg ik de rood-wit markeringen en de beschrijving in het boekje. Al snel loop ik niet in het centrum en tussen de huizen maar via verschillende parken, omhoog en omlaag en zigzaggend door het bos en langs mooie vijvers. Ik zie de lente om me heen, jonge gansjes, meerkoeten en zwanen op hun nest en lammetjes in de wei. Het zonnetje schijnt en alles ziet er nog net weer even iets mooier uit. Het is wel even wennen om via een beschrijving te lopen. Na de parken loopt de route recht over het buitenhof heen richting het malieveld. Waar de routepijltjes rechtsaf aangeven, ga ik eerst even linksaf het malieveld op. Er is kermis daar en het begint net te regenen.

Ik loop een eindje de kermis op om te schuilen voor de regen. Dan zie ik een snoepkraam met o.a. dropballen. Hmmm, jaren en jaren geleden dat ik die heb gehad. Nostalgie, daar neem ik er een van mee. Ik kijk even op buienalarm en zie dat het niet heel lang meer duurt dus loop ik terug naar waar ik van de route ben afgegaan en volg de markeringen weer van onder de paraplu. Voor het station ga ik weer een park in en later het Haagse Bos. Echt een verrassend mooie route tot nu toe. Ik dacht heel Den Haag door te moeten, door woonwijken en gebouwen maar het pad loopt vooral via mooie parken en bossen. Na twaalf kilometer wordt het toch tijd om even pauze te houden. Die rugzak, acht kilo pfff. Dat merk je wel als je dat lang niet meer hebt gedaan. Ik heb ook teveel bij me, zoals bijvoorbeeld de extra waterdichte tas waar alle kleding in zit. Had ook gewoon in een vuilniszak gekund, maar ja daar dacht ik pas aan toen ik al aan de wandel was. Een leer voor de volgende keer. Maar goed, een korte pauze dus. Even wat eten en wat drinken en na zo’n tien minuten ga ik weer verder. Ik loop nu langzaam aan de landgoederen richting Wassenaar op. Ik sla af en moet een pad volgen in het bos maar er zijn geen bordjes meer te vinden en het pad splitst zich. Ik loop een stuk verder en draai dan toch maar weer om. Een man en vrouw met een hond vraagt of ze kunnen helpen. Ze wijzen me de richting waar ik het pad in ieder geval weer op kan pakken. Als ik verder loop zie ik ook weer een rood-wit markering en zit al vrij snel weer op het goede pad. Dan wordt het ineens weer donker en begint het te hagelen. Een uur lang hagelt het af en aan. Minihagel. En met mijn paraplu die ik steeds weer even op zet als het weer begint red ik me prima. Het is onderhand wel zes uur geweest en het is stil geworden in het park waar ik nu loop. Alleen op de wereld lijkt het wel. Heel af en toe komt er nog iemand langs die met de hond aan het wandelen is.
Ik ben bijna in Wassenaar en dus ook bijna aan het eind van de eerste etappe. Links en rechts van de weg staan grote imposante huizen met lange oprijlanen. Vlak voor mij schiet een Porsche de oprit af en draait de weg op. Die past hier inderdaad wel goed bij het totale straatbeeld in dit deel van Wassenaar. Ik besluit nog even een korte pauze te nemen. Ik zit op een bankje bij een vijver en kijk naar de fontein die hoog de lucht in schiet en daar als een waaier uitwaait door de stevige wind die er nog steeds staat. Mijn rugzak is de laatste paar kilometers best aanwezig. Mijn rug wordt een beetje stijf en ik voel precies waar de rugzak op mijn heupen rust. Even de beentjes omhoog en het gewicht van mijn schouders is wel erg lekker. Nog een klein stukje en dan via de winkel naar mijn overnachting plekkie. Dat is nog eens vier kilometer extra. Na weer zo’n tien minuutjes pak ik mijn rugzak weer op en zwaai hem op mijn rug. De laatste kilometertjes van vandaag. Bij de winkel sla ik mijn diner in, een lekkere Mexicaanse salade en een miniflesje wijn om de dag straks goed af te kunnen sluiten. De laatste anderhalve kilometer loop ik via een lange rechte weg tussen de weilanden door. Het is een doodlopend weggetje en helemaal aan het eind, daar moet ik zijn. Als ik aankom is er niemand thuis. Ik loop een keer om het huis heen en besluit maar op zoek te gaan naar de pipowagen. Als ik deze vind staat er net een auto bij het hek en blijkt de eigenaresse net aangekomen te zijn. De deur was open dus ik had zo naar binnen gekund. We zetten even een kacheltje aan en ze laat me zien waar de glazen en het bestek te vinden zijn. Alles is een beetje smoezelig en ben blij dat ik mijn eigen plastic bestek bij me heb. Daarna blijf ik alleen achter met een heerlijk weids uitzicht over de weilanden en de molen die er midden in staat. Wat een super plekje. In het bos aan de andere kant van de weilanden, zo’n twee tot drie kilometer verderop wonen koningin Maxima en koning Willem Alexander is me net vertelt. Wie weet kom ik ze morgen wel tegen als ik mijn route vervolg en daar in de buurt kom. Ik heb mijn spulletjes geïnstalleerd in de pipowagen en geniet van het uitzicht. De zon zakt langzaam weg en het begint duister te worden binnen. Even wat kaarsjes aan en lekker op het bed met mijn e-reader. Wat een heerlijke dag. En na nog een glaasje wijn blaas ik de kaarsen uit, zet het kacheltje uit en kruip lekker onder dekens. Wat zal ik goed slapen vandaag zeg. En morgen... Morgen lekker uitslapen en dan heel relax de hele dag in de buitenlucht genieten van de omgeving.

Marskramerpad dag 1