Marskramerpad dag 11 Scheveningen - Bad Bentheim

De dag gestart met een heerlijk uitgebreid ontbijt op het terras met uitzicht over de weilanden.

Ik wil vandaag een beetje op tijd weg want het wordt echt warm vandaag. Na de afwas mijn tas weer inpakken, extra water mee en goed insmeren vertrek ik vandaag om kwart over acht. Eerst twee km terug lopen naar waar ik gisteren de route verlaten heb. Vanaf daar loop ik de eerste paar km weer onder de bomen, heerlijk in de schaduw. Ondanks dat ik het nog helemaal niet erg warm vind lopen er al vele druppels langs mijn nek. Natuurlijk loop ik ook vandaag weer een stukje fout. Soms is het echt wel oppassen geblazen. Omdat ik nu wat meer in mijn boekje kijk mis ik toch bijna die Ree die links van mij op een open grasveldje staat te grazen.

 Zij ziet mij net iets eerder en rent voor mij de weg over en verdwijnt weer het bod in. Even verderop richting Appen loop ik verder tussen de boeren landerijen. Na zo'n negentig minuten stop ik even bij een bankje in de schaduw en drink mijn fruit Smoothy en pak mijn appel voor onderweg. De derde dag en helaas, mijn rugzak voelt toch ineens weer erg zwaar aan op mijn schouders. Even doorzetten en dan wordt het straks wel weer minder kan ik me herinneren van de vorige keren. En ja wanneer ik weer vertrek merk ik al dat de rugzak niet meer stoort. Ik volg de weg tot aan een grote weg en zie geen rood-wit bordje. En ja hoor, alweer verkeerd gelopen. Ik besluit niet terug te lopen maar een klein stukje af te wijken om langs een meertje verderop de route weer op te pakken.

Tussen de bomen lopen is met dit weer hier toch niet erg fijn. Ik loop steeds over een dijk met links of rechts grasland of water wat betekend dat de dijk, die zo'n drie meter hoger ligt, stikt van het ongedierte. Mijn hele lichaam kriebelt de hele tijd en spinnenrag en zijdedraden die over het pad hangen glijden langs mijn armen heen. Ik hoop bijna op weer een open stuk, maar weet dat dat de laatste acht km op mij ligt te wachten. Verderop loop ik weer op een dijk.

Maar nu inderdaad in de zon. Gelukkig drijven er wat sluierbewolking voor de zon en waait het af en toe, waardoor het toch wel goed vol te gouden is. In Wilp besluit ik pauze te houden en moet hiervoor helaas wel weer van de route af. Ik doe hier ook mijn schoenen uit en loop verder op mijn teva-slippers. Eens kijken hoe dit zal gaan. Naar een korte pauze binnen ga ik toch de warmte maar weer in. Het laatste stuk loop ik parallel aan de IJssel.

En vlak voordat ik met met pondje naar de overkant ga, zie ik vier meisjes in het water. Yes, dat ga ik natuurlijk ook doen haha. Iets verderop is een hekje waardoor je bij het water kan komen. Ik trek mijn bikini aan en nog geen twee minuten later lig ik in het heerlijke koele water. Ik laat me even opdrogen in de zon, waarna ik mijn pad vervolg en doorloop naar het voetgangerspondje waarmee ik de IJssel oversteek. Via kleine straatjes en het vogeleiland loop ik door Deventer tot aan het station. Mijn mini-wandelvakantie loopt weer ten einde. Ik ga met de trein weer naar huis en in de trein kijk vast wanneer ik de volgende trip weer kan plannen. Dit zal toch even op zich moeten laten wachten en gaat waarschijnlijk augustus en september worden. Ik kijk er alweer naar uit.

Marskramerpad dag 10 Scheveningen - Bad Bentheim

Goed geslapen en wat een geweldig begin van de dag met zo'n ontbijt en zo in het groen.

Alles staat al klaar in de koelkast inclusief fruit en yoghurt en de sneetjes zelfgebakken rood liggen in de vriezer. Je bent dus geheel vrij om te ontbijten wanneer je wilt. Zo ook de sleutel inleveren. Wanneer Anne-Marie en Hans zelf werken kan gewoon de sleutel in de brievenbus wanneer je weg gaat. Ze zijn heel gastvrij en ik heb me heerlijk thuis gevoeld in hun kleine huisje in de tuin. Maar het wordt toch tijd om mijn boeltje weer bij elkaar te pakken, even goed insmeren en weer op pad te gaan. Vandaag maar 20 kilometer op het programma en weer de hele dag de tijd. Ook vandaag wordt het weer een heerlijke dag qua weer. En beetje koeler lijkt het nu zo in de schaduw in het bos maar de zon schijnt alweer lekker door de bomen heen. En zolang er af en toe schaduw is en een beetje wind is het alleen maar genieten. Vanmorgen voel ik mee loom. Ik slenter ook meer dan dat ik wandel maar het voelt wel lekker relaxed. Via het mooi witte kerkje verlaat ik Hoenderloo en ga na zo'n anderhalve kilometer weer het natuurgebied in. Ik overdenk het verhaal dat ik 's morgens gelezen heb over alleen als vrouw wildkamperen. Lijkt me geweldig en ben ook vandaag weer aan het fantaseren over een paar weken achter elkaar eropuit trekken. Die drie daagse tripjes zijn al heerlijk, maar wat lijkt het me geweldig om eens een langere periode te voet op pad te gaan. Dat gaat er nog wel komen. Na zo'n anderhalf uur te hebben gelopen kom ik op een splitsing en door mijn overdenkingen weet ik even niet meer waar ik ben volgens de beschrijving. Daarom pak ik mijn route in afstandmeten.nl er even bij en zie dat ik hier linksaf moet. Maar hier rechtsaf is even verderop een wild drinkplaats. Ik besluit daar eens heen te lopen. Helaas vind ik niks en loop weer rustig terug.

Ik zie een heel smal paadje en besluit dat eens in te lopen. Op en kleine open plaats gooi ik mijn rugzak af en houd een pauze. Ik lig heerlijk languit in het zachte mos en geniet nog even van de nu nog koude watermeloen en chocomelk die ik gisteren gekocht had. En om mij heen is er helemaal niets. Ik hoor een specht en verschillende vogels. En dan een geluid dat ik niet kan plaatsen. Het komt mijn richting uit en passeert achter mij langs. Omdat het gebied hier glooiend is zie ik ook niet wat het is. En al wil ik het liefst even van de radar af op deze dagen. Ik duik toch even de wereld van google in om het geluid te vinden. En het blijken dassen te zijn geweest. Toch leuk te weten dat die beestjes me net voorbij gelopen zijn. Na zeker een drie kwartier in het zachte mos te hebben gezeten wordt het toch weer tijd om terug te gaan naar de route. Het blijkt toch best moeilijk als je loopt te dromen, nog geen tweehonderd meter nadat ik terug ben op het pad blijk ik alweer verkeerd te hebben gelopen. Als ik erachter kom loop ik weer terug en belt Mark mij vanuit Canada. Af en toe moet ik onder het gesprek even mijn kaart bekijken om weer het goed paadje te vinden.

Ik krijg nu een super leuk smal pad door het bos heen. Het is nog best een beetje klimmen. En ook hier zie ik weer meerdere spechten op dit stukje. Na vier uur onderweg te zijn heb ik nog maar tien kilometer afgelegd waarvan acht kilometer van de officiële route en loop ik het bos uit waar ik uit kom op een open stuk en wandel verder tussen de nu nog lage maisvelden richting Beekbergen. Vanaf hier is het in de natuur tussen de 'wilde' dieren weer even voorbij. Via Beekbergen loop ik door naar Oosterhuizen. Ik kom nu vele fietsers tegen onderweg. Als ik het spoor over ben ga ik verderop linksaf en zie aan de overkant een bordje 'koffie/thee/fris' staan. Bijna loop ik er langs maar ben toch benieuwd. Op het tweede bordje in de kleine wijngaard staat zelf service onder. Er staat een heel klein schuurtje met een tafel ervoor, een keukentje erin waar ik een heerlijk koele cassis uit de koelkast haal.

Wat een leuke stop zeg, die had ik niet willen missen. Het schiet niet heel erg op zo vandaag maar heb ook de tijd aan mezelf. Als het half vijf is loop ik net Klarenberg binnen en besluit toch even naar de snackcorner te gaan die ik via maps op de plattegrond zie staan. Het is een foodtruck tegenover de Plus. Is dat even mazzel. Ik eet een heerlijke berenhap pinda (ja alweer niet erg gezond maar ohh zo lekker)

en loop nog even naar de overkant om wat drinken te halen voor vanavond. Dan ga ik terug naar de route voor de laatste drie kilometer van vandaag. Ik ben nu alweer lang onderweg en ook al heb ik niet heel erg veel kilometers gelopen, ben ik wel toe aan een koele douche en even zitten met de beentjes omhoog. En ja, de koeien snappen het ook. In deze warmte blijf je lekker in de schaduw staan, met zijn allen op een rij onder de enige boom in het veld. Wanneer ik het laatste stuk naar mijn overnachting loop denk ik nog dat het misschien een beetje te ver van de route af ligt om aan te bevelen. Maar eenmaal daar aangekomen stap ik daar snel van af. Wat een gastvrijheid en wat een verhaal. Nadat hij schapen wilde houden maar ziek werd is hij tien jaar geleden met de B&B begonnen. Alles ziet er super uit (drie slaapkamers voor zeven personen) en ook het ontbijt staat weer klaar in de koelkast.

Alleen de verse broodjes worden nog gebracht en het ei van de kippen. Dus ik kan morgen weer vertrekken wanneer ik wil. Er is net een mooi terras gemaakt aan de andere kant van de B&B via de kabouterdeur, dus ik ga straks na een heerlijke douche genieten van een prachtige ondergaande zon. Eerst nog even een rondje door de prachtige tuin wandelen zo. Wat een leventje zeg om dit weer zo mee te maken. En wat een prachtig verhaal weer van deze man. Leef nu, geloof in jezelf en geniet van het leven. Dat ben ik nu echt wel aan het doen!!

Marskramerpad dag 9 Scheveningen Bad Bentheim

Vandaag op tijd eruit en goed voorbereid op pad. Een beetje luxe aan de start van de dag want ik reis eerste klas in de trein. Omdat Mark naar Canada gaat vandaag reis ik het eerste deel met hem mee tot aan Apeldoorn. Hoe goed voorbereid ook, je (of ik) vergeet altijd wel iets. Deze keer hangt mijn petje nog aan mijn kleine rugzak. En ik ga nooit op pad zonder. Nou ja, heb wel een paraplu bij me die moet dan maar als parasol dienen wanneer het nodig is. Ik zit nu nog in de bus richting de start van vandaag: Stroe. Het eindpunt is Hoenderloo en volgens mij wordt het weer een mooie wandeling vandaag. Het is wel erg warm de aankomende dagen, maar ben mooi op tijd dus heb onderweg ook alle tijd. Ik heb er weer zin in en ben benieuwd waar ik nu weer terecht kom qua overnachtingen. Als ik net een kwartiertje op weg ben kom ik al op een open heide vlakte.

Daar gaat het genieten beginnen. Wat heerlijk om hier als Remy te lopen. Alsof ik alleen over de Toendra heen loop. Hazen die met je mee huppelen op een afstand, sporen van herten en wilde zwijnen en alleen het geluid van de vogels, het gescharrel van konijnen en muizen en mijn eigen voetstappen. Even waan ik mij alleen in Afrika. Na en tijdje alleen op de vlakte ben ik daarna nog zeker 1 1/2 uur alleen in de bossen. Ik loop een groot gedeelte over een pad met mul zand. Zwaar lopen natuurlijk, maar ook erg leuk. Ik ga sporen zoeken en zie omgewoelde grond van wilde zwijnen.

Ook vind ik sporen van deze beesten maar ook van herten, vogels, konijnen en zelfs van een vos. Weer een wereld op zich die grond bestuderen haha. Ik houd even een korte pauze op het gras aan de rand van het paadje. Pas als ik dit gebied weer uit loop kom ik de eerste mensen weer tegen. Vlak achter mij komen drie soldaten aanlopen met bepakking die ik al eerder heb zien lopen toen ik een asfaltweg overstak. Ze blijken zoals ik al dacht te trainen voor de vierdaagse in Nijmegen. Heel even loop ik een stukje met hen op langs een asfaltweg tot we Kootwijk binnen lopen. Direct aan de linkerkant is een terras waar ik besluit te gaan eten. En ja, op een dinsdagmiddag haal ik de gemiddelde leeftijd op het terras waar vooral fietsers zitten, flink naar beneden haha. Lekker even genieten van een Radler 0 en een oerbol met zalm. Ik heb vandaag alle tijd en die ga ik ook benutten. Wat een vrij gevoel geeft dit dat je te voet zo het land door kunt en op zulke mooie plekken terecht komt. Vlak na de lunch wandel ik weer een mooi afwisselend natuurgebied in.

Heideveld wisselt zich af met bosgebied. Het zijn veelal paden van mul zand en bospaden die hoog/laag en zigzag tussen de bomen door lopen. En hoewel ik heel veel sporen zie, zijn de dieren net iets slimmer dan ik. Die gaan vast niet midden op de dag over zandduinen en heide heen struinen wanneer de zon hoog aan de hemel staat. En dan zie ik zomaar ineens een Italiaanse ijskraam staan. 

 Wat een welkome verrassing, daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt en in de schaduw onder de bomen een heerlijk ijsje met banaan en citroenijs gegeten. Wat kun je jezelf toch heerlijk verwennen met zo iets kleins. Na de korte stop, waarbij ik ook nog maar een halve liter water bij gekocht heb, vertrek ik weer. Eerst langs de schaapskooien heen en dan weer door het bos. Verderop volg ik een lang zandpad en krijg ik een mooi uitzicht over de uitgestrekte heide. Mijn waterzak blijkt leeg dus bij een bankje iets verderop gooi ik mijn flesje water over in de zak. Een stel op de fiets komt erbij zitten en zijn benieuwd waar ik vandaan kom en vinden het heel dapper dat ik zo alleen op pad ga. Na een leuk gesprekje wens ik ze een fijne dag en ga weer verder. Het stel vertelde mij dat ik verderop nog door een zandverstuiving kom en dat klopt.

Weer super mooi. Het is nu al eind van de middag en voor de zoveelste keer ben ik weer alleen op de wereld. Ik steek de zandduin over en ga het bos in via een smal pad. Dit pad kronkelt en regelmatig klim ik tegen heuveltjes van een paar meter op. En dan sta ik bijna oog in oog met een ree, vlak bij. Ware het niet dat het arme beestje nog harder van mij schrok dan ik van hem en het gelijk op een lopen zette. Ja, met de wind die me tegemoet waait en de kleine heuvel waar ik net overheen klom kin het diertje mij niet eerder ruiken, zien of horen. Maar eindelijk dus het 'grote' wild gezien haha, dat maakt mij weer heel blij. Op naar de laatste paar kilometertjes van vandaag. Zo langzaam aan begin ik ook wel te verlangen naar en douche. Mijn benen zijn zwart van al het zand dat zich vermengt heeft met de zonnebrandcrème en ook mijn armen en nek zitten onder de zwarte vegen. Eenmaal in Hoenderloo loop ik langs een restaurant dat nog geen honderd meter van mijn overnachtingsplek af zit. Daar ga ik dus lekker eten 's avonds. Ik overnacht aan de Middelweg 7-a via vrienden op de fiets. En wat een geweldig tuinhuisje. Alles erop en eraan en gloed nieuw. Ik had al besloten om deze route met Mark nog een keer te gaan lopen, maar nu weet ik het zeker. Hier komen we echt wel terug. Het tuinhuisje ligt op de route van het Trekvogelpad, het Marskramerpad en de Veluwse zwerfroute. Echt een aanrader voor iedere wandelaar en fietser. Het Kröle Möller zit vlakbij en het ligt aan de rand van het natuurgebied. Na een heerlijke douche ook even mijn kleren door het water geslagen. Ik trek lekker makkelijk mijn lange jurk aan en ga snel even langs de supermarkt voordat ik plaats neem in het zonnetje op het terras bij 'de Boer'n kinkel. Niet het goedkoopste restaurant maar wel heel erg lekker. En dan nog genieten van een relaxt avondje met de klapdeuren open in mijn eigen tuinhuisje aan de rand van het bos. Nog even mijn boek uitlezen voordat ik compleet voldaan het heerlijke bed in duik.

Marskramerpad dag 8 Scheveningen - Bad Bentheim

Als ik 's morgens wakker wordt hoor ik net buiten mijn slaapkamerdeur het geluid van servies dat tegen elkaar aan tikt.

Ik kleed me aan en ga eens kijken wat voor ontbijt er voor mij klaar gezet is. Heerlijk. Na nog een kort gesprekje met Annie vertrek ik weer richting de route. Het is bewolkt dus lekker wandelweer. De voorspelling is dat het wel weer warm zal worden vandaag. Ik voel me een stuk beter vandaag en voel ook dat mijn lichaam gewent raakt aan het lopen met een grote rugzak en meerdere dagen achter elkaar afstanden lopen.

Vandaag heb ik wel een lange dag voor de boeg. vijfendertig kilometer. Ik loop weer door de natuur en volg een pad waar heel veel vogelhuisjes mijn opgehangen. Rond twaalf uur wordt het echt al wel wat warmer en probeert een waterig zonnetje door de bewolking heen te komen. De hele weg hoor ik weinig anders dan de vele vele vogels. Ook vandaag krijg ik het weer voor elkaar verkeerd te lopen en ook vandaag wordt mijn route dus nog iets langer dan gepland. Onderweg kom ik een aantal snelle lopers tegen. Zij blijken een uitgezette veertig kilometer wandeling te lopen vanuit Putten. Ze hebben er al 28 kilometer op zitten en wanneer we een bocht omgaan staat er een wagen met tafeltjes en stoelen en ranja en chocolaatjes. Ik wordt uitgenodigd om ook even plaats te nemen in de schaduw. Als ik weer vertrek loop ik een stukje op met een van de mannen die in de voorhoede blijkt te lopen. Het tempo gaat iets omhoog en het volgende uur lopen we iets meer dan 6 kilometer weg tot onze wegen weer scheiden. Dan kom ik een groep mensen tegen die geblinddoekt en op blote voeten door het bos worden geleid. Er wordt aangegeven dat we niet mogen praten als je langsloopt., dus houd ik me stil. Als ik er langsheen ben hoor ik dat een aantal van hen geluiden te maken en zelfs te schreeuwen. Hmmm wat zou dat precies voor een cursus zijn vraag ik me af... Het is nu ongeveer 1 uur en ik heb nog zo'n vijftien kilometer te gaan. Ik volg een heel stuk via het boekje omdat er geen rood/witbordjes te vinden zijn. Heel even ga ik iets van het pad af wanneer ik verderop een kikkerpeol zie. Hier zitten echt honderden kikkers in. Natuurlijk verdwijnen ze allemaal onderwater wanneer ik eraan kom.

Wanneer ik nog tien kilometer te gaan heb houd ik weer een korte pauze op een bankje langs het pad voordat ik een dennebos in loop. Het ruikt hier heerlijk naar dennen. Ik loop langs een sauna en zie ineens aan de andere kant van het hek 'bambi' staan. Om de Sauna heen loopt een groenstrook waar een aantal herten lopen. De zon schijnt nu al een tijdje maar doordat ik veel door het bos loop is het nog steeds lekker lopen. Wel gaat mijn water er helemaal doorheen vandaag. Wanneer ik vlak bij het eindpunt ben ga ik van de route af om even op een terrasje een glas ijsthee te drinken. Heerlijk zeg zo lekker koel. Daarna de laatste kilometer van de route voordat ik weer met de bus vanuit Stroe naar Apeldoorn reis. Daar pak ik de trein weer richting huis. Over twee dagen zal ik 's morgens weer vroeg op de trein stappen om hier de route weer verder op te pakken.

Marskramerpad dag 7 Scheveningen - Bad Bentheim

Vandaag ga ik weer verder met mijn wandeling dwars door Nederland via het Marskramerpad. Heel relaxed gaat het vandaag niet. Ik werk 's morgens nog en ga na mijn werk snel naar huis, mijn rugzak op mijn rug en te voet naar het station. Ik moet rennen om de trein nog te kunnen halen en op het moment dat k mijn ene voet in de trein zet gaat het fluitje af dat de deuren gaan sluiten. Pfff, op het nippertje en ik blijf eerst maar even uitzweten in de gang bij de deur voordat ik in Almelo toch maar in de coupé plaats neem. Ik reis vandaag naar Amersfoort en kan ook daar vanaf het station de route oppakken. Er liggen vijftien kilometers op mij te wachten vandaag. Ik moet vandaag voor half zeven bij mijn overnachting zijn omdat de eigenaren van de boerderij waar ik overnacht de avond niet thuis zijn. En ook al moet dat makkelijk lukken om vijftien kilometer af te leggen van twee uur tot half zeven. Ik wandel het eerste gedeelte door Amersfoort heen.Ik wandel langs de muurhuisjes zoals ik net heb gelezen in mijn marskramerboekje. Maar als ik eenmaal onderweg ben, merk ik dat mijn lichaam best vermoeid is. Ook is het niet erg zonnig en ziet het er een beetje grijs uit buiten met een dik wolkenpak aan de hemel. Mijn humeur wordt er ook niet heel zonnig van moet ik zeggen. Al met al zorgt het ervoor dat het best een zware vijftien kilometer is. Ik zie vandaag ook niet veel jonge dieren zoals tijdens de vorige dagen al is het nog volop lente. Als ik Amersfoort uit loop dan hoor je langzaam de geluiden van de stad achter je verdwijnen. 

Ik kom weer in de natuur en dat geeft toch een gevoel van rust. De boeren zwaluwen met hun mooie blauwe verenpak vliegen laag over de velden heen. De wind waait hard door de bladeren van de boomtoppen en door de halmen van het riet. Verderop staat een geknakte boom die zwaar knarst onder de harde wind. Ik loop weer een bos in en houd pauze op een bankje met uitzicht over een aantal weilanden aan de rand van het bos.

Op het moment dat ik daar weer vertrek voel ik me weer even heel alleen op de wereld. Het zal wel aan mijn bui liggen maar ik bedenk me ook even dat als iemand me kwaad zou willen nu, er niemand is die me zal horen. Toch vreemd dat ik daar tegenwoordig wel eens over nadenk. Dat kwam een aantal jaar geleden niet eens in mij op. Later die avond zal Annie me vertellen dat er op het stuk dat op dit moment nog voor mij ligt precies twee weken geleden een jong meisje is vermoord. Brrr. Wanneer ik om vijf uur Achterveld binnenwandel besluit ik eerst even wat te eten als ik langs een cafetaria loop. Ik slaap vanavond bij mensen thuis via vrienden op de fiets. Dit is de eerste keer dus ben heel benieuwd hoe dit precies gaat en waar ik terecht kom. 

 Ik kan van te voren geen foto's bekijken dus ben benieuwd. Ik wordt welkom geheten door Annie met een kopje thee en daarna laat ze me de bovenverdieping zien waar mijn domein is deze avond. Douchen doe ik wel beneden bij hen, dus als zij om half zeven weg gaan besluit ik eerst even snel te gaan douchen. Daarna installeer ik me op een lekkere stoel bij het zolderraampje met mijn boek en een paar stukjes kaas en een glaasje rode wijn. Ja toch eindelijk rust en genieten.

Vanuit het kleine raampje zie ik voor het eerst jonge kieviten in het veld tegenover de boerderij. Al is het een beetje vreemd om alleen in iemand anders huis te zitten, zit ik heerlijk en lees ik een heel stuk van mijn boek weg. Om tien uur besluit ik lekker mijn bed in te duiken. Morgen om acht uur staat mijn ontbijt klaar...